Nieartykułowany dźwięk wyrażający zgodę zgodnie zapisujemy jako mhm, taką też postać przytacza prof. Mirosław Bańko we Współczesnym polskim onomatopeikonie (2008). Interesowałoby mnie, czy dysponujemy onomatopeją „antonimiczną”, czymś w rodzaju y-y. Dźwięk dobrze znany – ale jak go zapisać?

Dlaczego w języku polskim nie uproszczono niektórych powtarzających się liter skoro mają to samo brzmienie i w mowie nie sposób ich odróżnić od siebie?
Mam tutaj na myśli litery takie jak ż i rz, ó i u, ch i h. Z tego co kojarzę, w językach takich jak słowacki, czeski czy chorwacki nie występują takie rozróżnienia na dwa warianty tak samo brzmiącej i wymawianej litery. Uważam, że nie zaszkodziłoby to językowi polskiemu, a znacząco by pomogło młodszym pokoleniom oraz osobą z innych krajów nauczenia go.

Witam serdecznie!
W języku polskim istnieje 6 spółgłosek miękkich, które mogą stać w wygłosie ([ś], [ź], [dź], [ć], [ń], [j]). Dlaczego, jeśli mam 2 wyrazy – ryś i siano – głoskę [ś] piszę w dwojaki sposób. Przecież to ten sam dźwięk, nie lepiej pisać śano, a oprócz tego ćerń, ńeuk, dźecko, źarno? Często połączenie nia odczytuje się jako [ńja] i np. Dania mogłaby być zapisywana jako Dańja, a wyraz dania jako dańa.
Uprzejmie proszę o odpowiedź.

„Słowiańskie nazwiska zakończone na -o odmieniamy jak nazwiska zakończone na -a” (Słownik nazw własnych). Zgodnie z tym: z Latą, Klaczką, Sopoćką i… Puzią. W zasadach pisowni stoi, że „nazwiska włoskie zakończone na -o odmieniają się tak, jak polskie nazwiska typu Puzio”. Przykłady (z Boccacciem, Leoncavallem) zwrotnie sugerują, że z Puziem. Czy „nazwiska typu Puzio” są przemilczanym w zasadach wyjątkiem. A Rechnio – czy jest „typu Puzio”?

Jak należy wymawiać mongolską nazwę Βndörchaan?

Od wyrazu Pilica przymiotniki to: pilicki, nadpilicki. Chociaż niepoprawnie (wg słownika ortograficznego), często się używa przymiotników: piliczny, nadpiliczny.
Moje pytanie – skąd zatem wzięło się Nadpilicze – chodzi mi o pisownię z -cze? Zastanawiam się nad tym już od dłuższego czasu. Bez rezultatów. Proszę mnie oświecić. Z góry dziękuję.

Dzień dobry,

chciałam zapytać jaka jest zasada rozpoznawania wyrazów rodzimych i obcych?

Pozdrawiam

Alicja

Szanowni Państwo, jak brzmi polski przymiotnik z nazwy chorwackiego miasta "Požega"?

Czy jest w publikacji Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata (https://www.gov.pl/web/ksng/urzedowy-wykaz-polskich-nazw-geograficznych-swiata2) błąd?

Jest:

żupania pożedzko-slawońska (chorw. Požeško-slavonska županija)

Czy powinno być?:

żupania pożesko-slawońska (chorw. Požeško-slavonska županija)

Dziękuję pięknie.

Nazwę przedmiotu wiedza o społeczeństwie skraca się powszechnie do postaci fonetycznej [vos]. Powstaje jednak kłopot, kiedy chcieć ją zapisać. Stosując się do ogólnych reguł pisowni skrótowców, używałem zawsze formy WoS (por. np. ZBoWiD, CIoK). Tym większe było moje zdziwienie, kiedy przekonałem się, że słownik ortograficzny uwzględnia jedynie warianty wos. i WOS. Czy regularne WoS i WoK należałoby więc uznać za gorsze, bo pozanormatywne? Czy istotnie pozanormatywne znaczy: gorsze?

Szanowna Redakcjo,
jak poprawnie odmienić imię Rebecca? Będę niezmiernie wdzięczna za szybką odpowiedź i z góry dziękuję za pomoc.
Z wyrazami szacunku
Emilia